يعنى: «هر كس كه تقواى الهى را پيشه كند، برايش راه چارهاى قرار
مىدهد و از طريقى كه گمان نمىبرد، روزىاش مىرساند، كسى كه بر خدا توكل كند،
همو برايش كافى است كه خدا كارش را به انجام مىرساند. خدا براى هر چيز اندازهاى
قرار داده است».
ببين اين خصلت شريف (يعنى تقوا) چه سعادتهايى را در خود جمع كرده كه مبادا
در بهرهورى از آن غافل بمانى، خصوصا آخرين آيه كه خود دلالت بر امورى دارد: