به علاوه، بايد بدانى كه غير از اين سه، قسم چهارمى هم براى «ذكر»
وجود دارد كه آن يكى، از تمام اقسام ذكر برتر است و آن «به ياد خداوند سبحان بودن
در مواقع امرها و نهىهاى اوست كه به خاطر خوف از خدا و مراقبت او، فرمانها را
انجام دهد و نهىها را ترك نمايد».
«ابو عبيده خزاعى» از حضرت صادق- 7- نقل كرده است كه
فرمود:
799- «الا اخبرك باشدّ ما فرض اللَّه على
خلقه؟».
يعنى: «آيا تو را از شديدترين چيزى كه خداوند بر خلقش واجب كرده با
خبر بسازم؟».
گفت: آرى فرمود:
«من اشدّ ما فرض اللَّه ان صافك النّاس من نفسك، و مواساتك اخاك
المسلم في مالك، و ذكر اللَّه كثيرا، اما انّى لا اعنى سبحان اللَّه و الحمد للَّه
و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر و ان كان منه و لكن ذكر اللَّه تعالى عند ما
احلّ و حرّم ان كان طاعة عمل بها و ان كان معصية تركها»
. يعنى: «از شديدترين چيزهايى كه خداوند سبحان بر خلقش واجب فرمود،
اين سه چيز است: با مردم به انصاف برخورد كنى، برادر دينى را در مالت با خود مساوى
قرار بدهى و ذكر خدا را بسيار داشته باشى. آگاه باش كه منظور من،
سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر