راوى به همين سند گويد از امام صادق- 7- پرسيدم: كمترين چيزى كه به عنوان تحميد كفايت مى‌كند چيست؟ فرمود مى‌گويى:

667- «الحمد للَّه الّذى علا فقهر، و الحمد للَّه الّذى بطن فخبر، و الحمد للَّه الّذى يحيى الموتى و يميت الاحياء و هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ

». يعنى: «حمد مخصوص خداوند بلند مرتبه‌اى است كه بر همه چيز، چيره است، ستايش مخصوص خدايى است كه از اسرار و درون با خبر است، حمد مخصوص خدايى است كه مرده‌ها را زنده مى‌كند و زنده‌ها را مى‌ميراند و بر هر چيزى قادر است».

3- تهليل و تكبير

«ربعى از فضيل» از امام باقر يا امام صادق- عليهما السّلام- روايت كرده است كه فرمود:

668- «اكثروا من التّهليل و التّكبير فانّه ليس شي‌ء احبّ الى اللَّه من التّكبير و التّهليل‌

». يعنى: «تهليل و تكبير را زياد كنيد كه چيزى نزد خدا محبوبتر از تكبير و تهليل نمى‌باشد».

از پيامبر اكرم- 6- روايت شده است كه فرمود:

669- «خير العبادة قول‌ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‌»

. يعنى: «بهترين عبادت، گفتن‌ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‌ است».

4- تسبيح‌

«يونس بن يعقوب» گويد:

670- «قلت لأبي عبد اللَّه 7: من قال: سبحان اللَّه مائة مرّة، كان ممّن ذكر اللَّه كثيرا؟ قال: نعم».