بفرستند مگر آنكه در روز قيامت، آن مجلس موجب حسرت و وبالشان خواهد گرديد».

از امام صادق- 7- روايت است كه فرمود:

- «ما اجتمع قوم في مجلس لم يذكروا اللَّه و لم يذكرونا الّا كان ذلك المجلس حسرة عليهم يوم القيامة»

[1].

يعنى: «هيچ قومى در مجلسى گرد هم جمع نشدند كه نه خداوند ياد شود و نه ما (اهل بيت) مگر آنكه روز قيامت، آن مجلس، موجب حسرتشان مى‌گردد».

و فرمود:

622- «يموت المؤمن بكلّ ميتة الّا الصّاعقة لا تأخذه و هو يذكر اللَّه‌

». يعنى: «مؤمن به هر شكلى ممكن است بميرد مگر صاعقه‌[2]، كه اگر در حال ذكر خدا باشد، او را نمى‌گيرد».

اما نقل‌

از آيات قرآن:

قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ‌[3].

يعنى: «بگو خدا، سپس آنان را در گفتگوهاى لجاجت آميزشان رها كن تا بازى كنند».

وَ اذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً[4].

يعنى: «پروردگارت را در دل خود، به تضرع و ترس ياد كن».

[1] - در حديث 648 خواهد آمد.

[2] - به آتشى كه بر اثر رعد و برق شديد پديد آيد« صاعقه» گويند.

[3] - سوره انعام، آيه 91.

[4] - سوره اعراف، آيه 205.