از حضرت صادق- 7- روايت شده است كه فرمود:

356- «كان رجل من بنى اسرائيل يدعو اللَّه تعالى ان يرزقه غلاما ثلاث سنين، فلمّا رأى انّ اللَّه لا يجيبه قال: يا ربّ، أ بعيد انا منك فلا تسمعنى ام قريب فلا تجيبنى؟ فاتاه آت في منامه قال: انّك تدعو اللَّه منذ ثلاث سنين بلسان بذىّ و قلب عات غير نقىّ و نيّة غير صافية فاقلع عن بذائك و ليتّق اللَّه قلبك و لتحسن نيّتك، ففعل الرّجل ذلك عاما فولد له غلام»

. يعنى: «مردى از بنى اسرائيل سه سال تمام دعا كرد كه خداوند متعال پسر بچه‌اى به او بدهد، وقتى مشاهده كرد كه دعايش مستجاب نمى‌شود گفت:

پروردگارا! آيا من از تو دور هستم و صداى مرا نمى‌شنوى يا مى‌شنوى ولى جوابم را نمى‌دهى؟

در خواب ديد فردى به او مى‌گويد: تو سه سال است كه خداوند متعال را با زبانى آلوده و قلبى چركين و نيّتى دروغين مى‌خوانى، بايد آلودگى را از زبانت بزدايى، قلبت تقواى الهى را پيشه خود سازد و نيتت درست شود. آن مرد يك سال چنين كرد آنگاه برايش پسر بچه‌اى به دنيا آمد».

اين حديث، چهار شرط را در بردارد:

اوّل- بد زبانى را بر كندن.

دوّم- قساوت قلب نداشتن.

سوّم- نيت پاك داشتن كه در اينجا عبارت است از حسن ظن.

چهارم- توبه و بازگشت از گناه كه از جمله‌

«فاقلع عن بذائك و ليتّق اللَّه قلبك»

فهميده مى‌شود.

ط- دعاى انسان حرام مخوار:

در حديث قدسى آمده است:

357- «فمنك الدّعاء و علىّ الاجابة فلا تحتجب عنّى دعوة الّا دعوة اكل الحرام‌

».