72- شيوه زيارت ابى عبداللَّه 7‌

زيارت ابى عبداللَّه الحسين 7 بايد به گونه‌اى انجام شود كه غم و حزن جانكاه آن زمان را در خاطره‌ها زنده كند و زائران را به ادامه راه آن حضرت تشويق نمايد.

امام صادق 7 فرمود:

«اذا ارَدتَ زِيارَةَ الحُسَين فَزُرهُ وَ أَنتَ كَئِيتٌ حَزينٌ مَكرُوبٌ، شَعثاً مُغبراً جائِعاً عَطشاناً، فَانَّ الحُسَينَ 7 قُتِلَ حَزيناً مَكرُوباً شَعثاً مُغبراً جائِعَاً عَطشاناً، و سَلْهُ الحَوائِجَ وَانصَرِف عَنهُ، وَلاتَتَّخِذهُ وَطَناً».[1]

«هر گاه خواستى حسين 7 را زيارت كنى، آن حضرت را با حالتى غمگين، اندوهناك، ژوليده، پريشان، گرسنه و تشنه زيارت نما، زيرا حسين بن على 7 در حالتى غمين، گرد و خاك بر صورت نشسته، و تشنه و گرسنه به شهادت رسيد، آن‌گاه نيازهاى خود را بخواه و برگرد و آنجا را وطن قرار مده.»

كرام بن عمرو، در حديثى ديگر همين نكات را از

[1] - كامل الزيارات، ص 142