[مقدمه مؤلف‌]

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم‌

هر ستايشى مخصوص خدا است، و درود بر بندگان برگزيده او محمد و خاندان معصوم او باد.

نعمت‌هاى خداوند شكوهمند و بزرگوار، بر نوع مردم و خواص آنان، بيشتر و فراوان‌تر از آن است كه كسى بتواند حتى يك صدم آن را بشمارش در آورد و يا حتى اندكى از آن بى‌شمار را شكر گويد. در عين حال مشهورترين و كامل و با ارزش و فراگيرترين نعمت الهى آن است كه زندگى دنيا- به توسط دولت كريمه- به نعمتى شادمان مبدل شده و كرانه‌هاى زمين ميدان وزيدن نسيم فرح‌بخش گردد.

اين آرزو وقتى محقق شد كه كمان خردمندى را سازنده آن برافراشت و شير تواناى دولت متصدى آن گرديد، و آنكه لايق بزرگوارى بود بر مسند آن تكيه زد، و سيادت بر بزرگوارترين اصل خود هموار گرديد. يعنى بر مولاى عالم و عادل، «معين الدين»، پيشواى اسلام و ياور مردم و پناه روزگار و تكيه‌گاه دولت و سامان دهنده ملت و دستگير مردم، عصاره پادشاهان و ياور مسلمانان، برگزيده خلافت و آقاى بهترين وزيران، خواجه اتابك، ابو نصر احمد بن فضل بن محمود مرتضى امير المؤمنين مستقر شد. خداوند برترى او را مضاعف‌