اسماعيل بن عبد الخالق بن عبد ربّه مىگويد كه امام صادق 7 فرمود: «پدر بزرگوارم همواره بعد از نماز عشا، دو ركعت نماز در حالت نشسته
مىخواند، و صد آيه در آن دو ركعت قرائت مىنمود، و پيوسته مىفرمود: هر كس اين دو
ركعت را بخواند، و صد آيه در آن تلاوت كند، از غافلان نوشته نمىشود.» وى مىگويد:
امام باقر 7 در آن دو ركعت، پس از حمد، سوره واقعه و اخلاص را قرائت
مىفرمود.
در روايت ديگر آمده است كه حضرت امام باقر 7 فرمود: «هر
كس سوره ملك را شب بخواند، به قرائت بسيار و پاكيزه عمل نموده، و از غافلان نخواهد
بود، و من نيز بعد از نماز عشا آن دو را در حالت نشسته [در نافله عشا] مىخوانم.»
كيفيّت نماز «وتيره»
كسى كه مىخواهد نماز وتيره و نافله نماز عشا بخواند، چهار زانو
بنشيند و ابتدا به كيفيّتى كه در ركعت اوّل نافلههاى ظهر ياد آور شديم، هفت تكبير
افتتاح و دعاهاى ما بين آنها را بجا آورده و توجّه نموده، و سوره حمد را قرائت
كند، و بعد از حمد، يكى از دو سورهاى را كه بر اساس روايت ياد آور شديم برگزيند و
بخواند، و بعد تكبير ركوع را گفته، و در حالت چهار زانو ركوع نموده، و بعد دو سجده
را بجا آورد، و وقتى دو سجده را به پايان برد باز چهار زانو بنشيند و سوره حمد و
اخلاص