روز عيد، سرش را مى‌تراشيد، ناخن‌هايش را مى‌گرفت و كمى از موهاى اطراف صورتش را مى‌زد.[1] آن حضرت، رمى جمرات را پياده انجام مى‌داد. آن هم وقتى كه خورشيد بالا آمده باشد.

شوق كعبه در دلش چنان بود كه در شبهاى تشريق، هر شب از منا به مكّه مى‌آمد و خانه كعبه را زيارت مى‌كرد و نماز خواندن در حرم الهى را بسيار دوست داشت.

پيامبر اعظم، مدينه را حرم خود مى‌دانست و در مدينه، به زيارت شهداى احد مى‌رفت و بر آنان سلام مى‌داد. مسجد قبا مورد علاقه آن حضرت بود. هر هفته روزهاى شنبه، پياده و گاهى هم سواره به مسجد قبا مى‌رفت و آنجا نماز مى‌خواند.[2] از آن حضرت نقل شده كه نماز در مسجد قبا، پاداش عمره دارد.

رسول خدا 6 به زيارت حاجى هم مى‌رفت. هر كس از حج برمى‌گشت، به او «تقبّل اللَّه ...» مى‌گفت و در حق وى دعا مى‌كرد. آن حضرت سه گروه را مهمانان خدا مى‌دانست:

رزمندگان، حج‌گزاران و عمره‌كنندگان.[3]

[1] سنن النبى، ص 379.

[2] الطبقات الكبرى، ج 1، ص 189.

[3] الحج و العمرة في الكتاب والسنّة، ص 159.