نحوه نشستن او بر سفره و كنار غذا نيز متواضعانه بود.

آن حضرت روى زمين مى‌نشست روى زمين غذا مى‌خورد مثل بندگان مى‌نشست و همچون آنان غذا مى‌خورد و مى‌دانست كه بنده است:

«كانَ رَسُولُ اللَّه 6 يأكُلُ أكلَ العَبدِ و يَجلِسُ جُلوسَ العَبدِ وَيعلَمُ أنَّهُ عَبدٌ».[1]

روزى زنى بر آن حضرت گذر كرد. به پيامبر كه روى زمين نشسته و مشغول غذا خوردن بود گفت: يا محمد! مثل بردگان غذا مى‌خورى و مثل آنان مى‌نشينى! پيامبر فرمود:

واى بر تو كدام بنده است كه از من بنده‌تر باشد؟[2]

به روايت حضرت امير 7 رسول خدا 6 سر سفره مانند بردگان مى‌نشست و به ران چپ خود تكيه مى‌داد. به فرموده امام صادق 7 هرگز آن حضرت از آغاز بعثت تا دم مرگ در حال تكيه دادن غذا نخورد، مثل بردگان مى‌خورد به خاطر فروتنى در پيشگاه خدا.[3]

مى‌فرمود: پنج چيز را تا عمر دارم رها نمى‌كنم يكى هم غذا خوردن با بردگان است.[4]

از نشانه‌هاى ديگر فروتنى او نسبت به غذاو نعمت الهى‌

[1] - محاسن برقى، ص 456.

[2] - همان، ص 457، مكارم الاخلاق، ص 16.

[3] - همان، ص 162.

[4] - بحار الانوار، ج 16، ص 220.