دندان‌هايش پيوسته برّاق و سفيد بود و امت خويش را هم به مسواك زدن دستور مى‌داد. هر گاه مى‌خوابيد، مسواك را بالاى سر خود مى‌گذاشت. قبل از خواب مسواك مى‌زد.

وقتى از خواب بيدار مى‌شد مسواك مى‌زد.[1]

اين نكته بهداشتى توصيه خدا به آن حضرت بود.

مى‌فرمود: آن قدر (از سوى خداوند) به مسواك فرمان داده شدم كه ترسيدم بر من واجب شود.[2] نسبت به امت خويش‌نيزفرموده است كه: اگر نبود كه بر امتم دشوار سازم آنان را امر مى‌كردم كه با هر نماز مسواك بزنند. مى‌فرمود:[3]

مسواك هم پاكيزه كننده دهان، هم موجب رضاى الهى است و از سنت‌هاى مؤكدى است كه خداوند قرار داده است.[4]

مجموعه آن‌چه در چهره و موى سر و صورت و لباس و دهان و دندان و بوى بدن و زيبايى ظاهرى مطرح شد، سنت «تجمل» و آراستگى است كه در زندگى‌نامه حضرت رسول 6 ديده مى‌شود.

امت محمد 6 نيز چه در مقابل امت‌ها و ملت‌ها و پيروان اديان ديگر و چه به عنوان الگوى تأثيرگذار بر

[1] - بحار الانوار، ج 16، ص 253.

[2] - همان.

[3] - سفينة البحار، محدّث قمى، ج 1، ص 674.

[4] - همان، ص 675.