اجتماعى را مراعات مى‌كرد. هرگز ديده نشد كه پاى خود را در حضور ديگران، دراز كند:

«وَ ما رُئِىَ مُقدِّماً رِجْلَهُ بَيْنَ يَدَىْ جَليسٍ لَهُ قَطٌّ».[1]

رسول خدا 6 اغلب رو به قبله مى‌نشست، و به كسانى هم كه خدمتش مى‌رسيدند، احترام و تكريم مى‌كرد و گاهى زيرانداز يا عباى خود را براى آنان مى‌گسترد تا روى آن بنشينند، با آنكه هيچ گونه قرابت و خويشاوندى ميانشان نبود، ولى ديگران را روى جايگاه خود مى‌نشاند.[2]

پيامبر اكرم 6 تا آنجا ادب مجلس را رعايت مى‌كرد كه زانوهاى خويش را در برابر چشم ديگران، قرار نمى‌داد، رفتارى كه گاهى عربها داشته و دامن لباس را بالا مى‌زدند و ساقها و زانوان لختشان ديده مى‌شد، اما آن حضرت، همواره پاها و زانوهاى خويش را مى‌پوشاند:

«ما اخْرَجُ رُكْبَتَيْهِ بَيْنَ يَدَىْ جَليسٍ لَهُ قَطُّ».[3]

وقتى براى غذا، سر سفره مى‌نشست، زانوان و قدم‌هاى خويش را جمع مى‌كرد و مثل نمازگزار و حالت تشهد مى‌نشست، ليكن يكى از دو زانو روى ديگر متمايل مى‌شد و مى‌فرمود: من بنده‌ام، مثل بندگان مى‌خورم و مثل‌

[1] - بحارالانوار، ج 16، ص 236.

[2] - المحجة البيضاء، ج 4، ص 131؛ بحارالانوار، ج 16، ص 240.

[3] - مكارم الاخلاق، ص 17.