درس نهم: آثار ترك عبادت‌

همان‌گونه كه پرستش خداوند موجب رشد و اعتلاى روحى و معنوى انسان مى‌شود ترك عبادت نيز سقوط، زيان و انحطاط او را در پى خواهد داشت. سرپيچى از عبادت آفريدگار جهان، انسان را از صراط مستقيم الهى منحرف و زندگى مادّى، معنوى، دنيوى و اخروى او را قرين انحراف و بدبختى خواهد كرد.

در اين درس پاره‌اى از آثار شوم ترك عبادت را به‌اختصار بررسى مى‌كنيم.

الف- آثار دنيوى‌

1- زندگى تلخ و نكبت‌بار: وقتى انسان خود را در محضر و منظر خداوند مى‌بيند و سر تسليم و بندگى بر آستانش زمين مى‌سايد و باور مى‌كند كه همه اجزا و ذرّات عالم وجود در اين پرستش آگاهانه با او هماهنگ هستند، آرامش و نشاطى به او دست مى‌دهد كه در سايه آن، سختى‌ها و دشوارى‌هاى زندگى برايش آسان و قابل تحمّل مى‌شود، ولى قطع پيوند عبادى با خداوند به منزله جدا شدن از كاروان عظيم آفرينش و قدم گذاردن در بيراهه انحراف، گمراهى و تنهايى است. انسان خداپرست با هرگونه سختى و مصيبت مواجه شود چون خود را با مبدأ و منتهاى هستى مرتبط مى‌بيند احساس ضعف و تنهايى نمى‌كند، ولى كسى كه از پرستش خداوند، سر باز زده، هر اندازه هم از ناز و نعمت مادّى برخوردار باشد، از زندگى لذّت نمى‌برد، بلكه همواره احساس پوچى و سردرگمى مى‌كند.

قرآن كريم در اين باره مى‌فرمايد: