يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينِ»[1]

آن مسجدى كه از روز نخست بر پايه تقوا بنا شده است، شايسته‌تر است كه در آن- به عبادت- بايستى. در آن مردانى هستندكه دوست دارند پاكيزه باشند و خداوند پاكيزگان را دوست دارد.

مراتب طهارت‌

دانشمندان اخلاق نيز طهارت را چهار مرحله مى‌دانند:[2]

الف- تطهير ظاهر از نجاست‌ها و خبائث مادّى همچون خون، مردار و ....

ب- تطهير اعضا و جوارح از جرايم و گناهان، مانند طهارت زبان از دروغ و غيبت و پاكيزگى دست از ستم و سرقت و ....

ج- طهارت روح از رذايل اخلاقى و صفات نكوهيده از قبيل تكبّر، حسد، حرص و ريا.

د- پاكسازى و تطهير فكر و ذهن از انديشه‌هاى غير خدايى.

و در پايان اين تقسيم‌بندى، يادآورى مى‌شود كه رسيدن به مرحله چهارم از مراتب طهارت، مشروط به طى سه مرحله قبلى بوده و به حسب معمول تنها در توان انبيا و صدّيقين است، ليكن پرواضح است كه خداوند راه رشد و كمال را به روى احدى از بندگانش نبسته و بى‌جهت كسى را از رسيدن به فيض ديدارش محروم نمى‌سازد.

طهارت و فلسفه آن‌[3]

معلوم شد كه آيين اسلام، وجود هرگونه ناپاكى را در لباس و بدن‌[4]، مانع صحّت عبادت مى‌داند و پيروان خود را موظّف مى‌كند كه اين آلودگى‌ها را از لباس و بدن خويش‌

[1] - توبه( 9)، آيه 108

[2] - محجه البيضاء، ملامحسن فيض كاشانى، ج 1، ص 281، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ دوّم

[3] - گفتنى است كه دانستن فلسفه احكام، هيچ‌گونه مدخليّتى در وجوب انجام فرامين دينى ندارد و مسلمان موظف است دستورات خداوند را بى‌چون و چرا و تعبّداً انجام دهد چه فلسفه آنها را بداند چه نداند، با اين وجود دانستن پاره‌اى از علّت‌ها كه خود شارع آنها را بيان فرموده يا علم بشرى آنها را به اثبات رسانده خالى از لطف نيست

[4] - جز در موارد استثنايى كه حكم آنها در رساله‌هاى علميّه بيان شده است