درس بيستم: خدمت به مسلمانان‌

واژه «خدمت»، مفهوم گسترده‌اى دارد و همه امور اجتماعى، اقتصادى، سياسى و فرهنگى را در برمى‌گيرد و به گذشت، فداكارى، ايثار و تحمّل رنج و سختى در همه اين امور، خدمت و خدمتگزارى صدق كند.

كارى كه شكل آن مفيد و برخوردار از روح معنويت بوده و وسيله تقرّب به خدا باشد در فرهنگ اسلامى خدمت ناميده مى‌شود و نوعى عبادت به‌حساب مى‌آيد.

بنابراين خدمتى كه مقدمه قرب الهى و در راستاى رضاى خدا نباشد عبادت نيست و از اجر الهى سهمى ندارد.

خدمت عبادى علاوه بر انگيزه الهى و تقرّب به خدا داراى شرايط زير است:

- در راه خدا باشد.

- مخلصانه انجام گيرد.

- خيرخواهانه بوده و فاعلش نيّت و هدف خير داشته باشد.

- داد و ستد و به‌منظور به دست آوردن مال و منال و شهرت و مقام نباشد.

- كمك بر اثم و گناه نباشد.

- از منّت و آزار پاك باشد.

- خدمت شوندگان، افراد شايسته خدمت باشند گرچه متوجه خدمتِ خدمتگزار نباشند و ....

چنين خدمتى از ارزش و اهميت بسزايى برخوردار است و حضرت على 7 در اين باره مى‌فرمايد: