درس سيزدهم: آثار نماز و عواقب ترك آن‌

دستورات خداوند، همواره با مصلحتى همراه است، زيرا خداوند حكيم و مهربان هيچ دستورى را بدون حكمت و مصلحت صادر نمى‌كند و از آنچه به آن دستور مى‌دهد منفعتى براى خود در نظر ندارد. نماز نيز كه يكى از مهمترين و دائمى‌ترين فرمان‌هاى الهى است از اين قاعده كلّى مستثنا نيست.

نماز دستورى همگانى و هميشگى است. به اين معنا كه همه بندگان عاقل و بالغ خداوند موظفند نماز را در همه عمر و در هر شرايطى به جا آورند.[1] و به همان اندازه كه حكم برپايى نماز گسترده است آثار و بركات فراوان و گسترده‌اى نيز دارد؛ همان‌طور كه به جا نياوردن آن نيز عواقب گوناگونى در پى دارد.

در اين درس به اختصار به برخى از آثار نماز و عواقب ترك آن اشاره مى‌كنيم.

الف- آثار نماز

1- جلوگيرى از گناه و فحشا

جنبه بازدارندگى نماز از فحشا و منكر يكى از آثار ارزشمند اين فريضه بزرگ الهى است. نماز از آن جهت كه موجب توجّه انسان به خدا و ارتباط با او مى‌شود و در شبانه‌روز حداقل پنج بار تكرار مى‌گردد، انسان را از فحشا و منكر باز مى‌دارد، زيرا نمازگزار براى نزديكتر شدن به خداوند، همواره بر تلاش خود در جهت انجام كارهاى نيك و كسب اخلاق حسنه مى‌افزايد. قرآن كريم اين حقيقت مسلّم را اين‌گونه بيان مى‌دارد:

[1] - تنها زنان در برخى موارد از خواندن نماز معاف هستند