اميد نجات براى او نيست، شفاعت شافعان نصيب اونخواهد شد ... و تنگى و فشار و كدورت و ظلمتى كه در قلب به واسطه حسد پيدا مى‌شود، در كمتر از اخلاق فاسده است. در هر حال صاحب اين خلق هم در دنيا معذّب و مبتلا است و هم در قبر در فشار و ظلمت است و هم در آخرت گرفتار و بيچاره است.»[1]

مفاسد حسد فراوان است، به همين مقدار اكتفا نموده، به بيان راه علاج حسد مى‌پردازيم.

علاج حسد

در حديثى كه از حضرت على عليه‌السلام نقل شده،[2] آن حضرت حسد را درد بى‌درمان تعبير كرده، از اين رو افراد علاقمند به سلامتى جسم و جان خود، بايد زمينه‌هاى پيدايش حسد را دروجودشان از بين ببرند. پيشگيرى و علاج حسد به دو صورت انجام مى‌گيرد:

1- از بين بردن زمينه‌هاى پيدايش حسد

2- ايجاد ملكه‌هاى نفسانى مخالف با حسد

امام خمينى راه علاج رذيله حسد را چنين بيان مى‌كند:

«... و آن (علاج حسد) چنان است كه با تكلّف، اظهار محبت كنى با محسود، و ترتيب آثار آن را دهى و مقصودت از آن، علاج مرض باطنى باشد. نفس تو را دعوت مى‌كند كه او را اذيت كن، توهين كن، دشمنى داشته باش. مفاسد او و مَساوى او را به تو عرضه مى‌دارد. تو به خلاف ميل نفس به او ترحم كن و تجليل و توقير نما. زبان را به ذكر خير او وادار كن.

نيكويى‌هاى او را بر خود و بر ديگران عرضه دار. صفات جميله او را خاطر نشان خود كن.»[3]

امام سجاد عليه‌السلام دست به دعا برداشته، از خداوند متعال تقاضا مى‌كند:

[1] - چهل حديث، ص 93

[2] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 1، ص 363

[3] - چهل حديث، ص 97