مساوى با آزار خدا و پيامبر قرار گرفته و رسول اكرم صلّى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

«مَنْ اذى مُؤْمِناً فَقَدْ اذانى‌ وَ مَنْ اذانى‌ فَقَدْ اذَى اللَّهَ وَ مَنْ اذَى اللَّهَ فَهُوَ مَلْعُونٌ فِى التَّوْراةِ وَ الْانْجِيلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقانِ»[1]

هر كس مؤمنى را بيازارد، مرا آزرده و هر كس مرا برنجاند خدا را آزرده است و هر كس خدا را بيازارد- چنانكه در تورات، انجيل و زبور و قرآن آمده است- از رحمت خدا دور است.

شكلهاى مختلف مردم آزارى‌

مردم آزارى به اشكال مختلف ممكن است، صورت گيرد كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1- ايجاد مزاحمت:

امام صادق (ع) فرمود:

«روز قيامت، منادى صدا مى كند: كجايند كسانى كه دوستان مرا اذيت مى‌كردند؟ عدّه‌اى بلند مى‌شوند كه صورتهايشان گوشت ندارد، گفته مى‌شود: اينها كسانى هستند كه مؤمنان را اذيت مى‌كرده و با آنان دشمنى مى‌ورزيدند و آنها را به خاطر دينشان به زحمت مى‌انداختند، سپس امر مى‌شودتا آنان را به جهنّم ببرند».[2]

2- عيب جويى:

يكى از امورى كه باعث آزار مردم مى‌شود، عيب جويى است.

امير مؤمنان عليه السلام فرمود:

كسى كه دنبال عيوب پنهان ديگران باشد، خداوند او را از دوستى دلها محروم مى‌كند.[3]

بدون شك، هر انسانى داراى لغزشهايى است كه از بيان آن براى ديگرى ناراحت‌

[1] - جامع السعادات، ج 2، ص 215، بيروت

[2] - بحار الانوار، ج 72، ص 149

[3] - ميزان الحكمه، ج 7، ص 147