درس سى و پنجم: عيبجويى (2)

پيامدهاى عيبجويى‌

عيبجويى، صفت زشتى است كه نتايج شومى رادر پى دارد. در اينجا به چند نمونه ازپيامدهاى آن اشاره مى‌كنيم:

الف- تفرقه وجدايى:

با رواج عيبجويى، روح اخوت واتحاد، جاى خود را به تفرقه وجدايى مى‌دهد، در اين صورت، اساس اجتماع متزلزل شده و شيرازه آن از هم مى‌پاشد.

حضرت على عليه‌السلام فرمود:

«مَنْ تَتَبَّعَ خَفِيَّاتِ الْعُيُوبِ حَرَّمَهُ اللَّهُ سُبْحانَهُ مَوَدَّاتِ الْقُلُوبِ»[1]

هر كس عيبهاى پنهان ديگران را جستجو كند، خدا او را از دوستى دلها، محروم مى‌گرداند.

[1] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 5، ص 371