بدخلقى (مايه) تلخى و ناگوارى زندگى وعذاب نفس (شكنجه روحى) است.

2- اضطراب وتنهايى:

حضرت على عليه‌السلام مى‌فرمايد:

«سُوءُ الْخُلْقِ يُوحِشُ النَّفْسَ وَيَرْفَعُ الْأُنْسَ»[1]

بدخلقى، نفس را تنها مى‌سازد و انس را برطرف مى‌كند.

يعنى انسان بدخلق تنها مى‌شود، درحالى كه با آدم خوش اخلاق ديگران انس مى‌گيرند.

3- تباهى ايمان و عمل:

به رسول خدا (ص) عرض شد كه فلان زن، روزها روزه مى‌گيرد وشبها را به عبادت مشغول است، ليكن زنى بداخلاق است و به همسايگانش آزار مى‌رساند. حضرت فرمود: خيرى در او نيست و اهل دوزخ است.[2]

امام صادق عليه‌السلام مى‌فرمايد:

«إِنَّ سُوءَ الْخُلْقِ لَيُفْسِدُ الْعَمَلَ كَما يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ»[3]

همانا بدخلقى، عمل را تباه مى‌سازد، چنان كه سركه عسل را تباه مى‌كند.

و نيز درجاى ديگر مى‌فرمايد:

«إِنَّ سُوءَ الْخُلْقِ لَيُفْسِدُ الْايمانَ كَما يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ»[4]

همانا بدخلقى، ايمان را تباه مى‌سازد، چنان كه سركه عسل را تباه مى‌كند.

4- محروميت از توبه:

رسول خدا (ص) مى‌فرمايد:

«أَبَى اللَّهُ لِصاحِبِ الْخُلْقِ السَّيِّى‌ءِ بِالتَّوْبَةِ، فَقيلَ: يارَسُولَ اللَّهِ وَكَيْفَ ذلِكَ؟

[1] - شرح غررالحكم، آمدى، ج 4، ص 151

[2] - بحارالانوار، ج 71، ص 394، اسلاميه

[3] - اصول كافى، ترجمه رسولى، ج 4، ص 11، دفتر نشر فرهنگ اهل بيت عليهم السلام

[4] - همان مدرك