شما را مى‌آزماييم تا مجاهدان و صابرانتان را بشناسيم و حديثتان را آشكار كنيم.

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ وَ يَعْلَمَ الصَّابِرِينَ»[1]

آيا مى‌پنداريد كه به بهشت خواهيد رفت و حال آنكه هنوز براى خدا معلوم نشده است كه از ميان شما چه كسانى جهاد مى‌كنند و چه كسانى پايدارى مى‌ورزند.

درنبرد معروف «صفين» پيش از آغاز جنگ، اميرمؤمنان عليه‌السلام به رزمندگان همراه خود خطاب كرده، فرمود:

«شما انشاء الله فردا با دشمن درگير خواهيد شد، پس امشب را بيشتر در نماز باشيد، تلاوت قرآن را كثرت بخشيد و از خداوند پايدارى و نصرت (پيروزى) بخواهيد.»[2]

حضرت سيدالشهدا عليه‌السلام نيز به صبر و پايدارى در ميدان نبرد جلوه‌اى ديگر بخشيد. آن حضرت در روز عاشورا، هنگامى كه برخى ازنوجوانان بنى هاشم و فرزندان ابوطالب به دشمن حمله كردند، آنان را به صبرى بصير دعوت كرده، فرمود:

«صَبْراً يا بَنى‌ عَمُومَتى‌، صَبْراً يا اهْلَ بَيْتى‌، وَاللَّهِ لا رَأَيْتُمْ هُواناً بَعْدَ هذَا الْيَوْمِ»[3]

اى عموزادگان من واى خاندان من پايدارى كنيد! به خدا سوگند پس ازامروز روى ذلّت و خوارى را نخواهيد ديد.

وخود نيز پس ازآنكه شاهد شهادت عزيزترين يارانش در راه خدا بود و تا آخرين لحظات حياتش، حماسه بزرگ وتاريخى خويش را بر ضد دشمنان اسلام آفريد. در واپسين‌

[1] - آل عمران، آيه 142

[2] - بحارالانوار، ج 100، ص 35

[3] - مقتل الحسين، خوارزمى، ج 2، ص 28