‌«هنگامی‌که مرد دستان همسرش را بگیرد و یا زن دستان همسرش را بگیرد، گناهانشان از لابه‌لای انگشتانشان فرومی‌ریزد»[1].

شاید اینکه فرموده‌اند نگاه به چهره همسر و دستان او را گرفتن گناهان را فرومی‌ریزد کنایه از این باشد که با او به مهربانی و لطافت برخورد کنید و با او درد دل و راز دلش را بشنوید؛ و علاوه براین می‌تواند آثار دیگر نیز داشته باشد.

لمس کردن، علاوه بر آنچه گفته شد، تأثیر شگفت‌انگیزی در کنترل خشم و هیجانات دارد. در این زمینه معدن علم و دانش امام محمدباقر 7 می‌فرماید:

«أَيُّمَا رَجُلٍ‌ غَضِبَ‌ عَلَى‌ ذِي‌ رَحِمِهِ‌ فَلْيَقُمْ إِلَيْهِ وَ لْيَدْنُ مِنْهُ وَ لْيَمَسَّهُ فَإِنَّ الرَّحِمَ إِذَا مَسَّتِ الرَّحِمَ سَكَنَتْ؛ هر کس بر خویشاوندان خشم بگیرد، باید برخیزد و نزد او رود و او را لمس نماید، زیرا رحم (خویشاوند) چون لمس شود آرامش می‌یابد»[2].

چراغ روشن خانه

از محبت تلخ‌ها شیرین شود از محبت مس‌ها زرین شود

از محبت دردها صافی شود از محبت دردها شافی شود

از محبت مرده زنده می‌کنند از محبت شاه بنده می‌کنند[3]

[1]. «فاذا اخذ بکفها و اخذت بکفه تَساقَطَت ذُنوبَهُما من خِلال اصابعهما». کنز العمال، ج ۱۶، ص ۲۷۶، ح ۴۴۴۳۷.

[2]. امالی (صدوق)، مجلس ۵۴، ح ۲۵.

[3]. مولوی.