در نبود برادرتان، به بهترین شکلی که دوست دارید در نبودتان از شما یاد کنند از او یاد کنید.»[1].

رسول خوبی‌ها حضرت محمد 6 می‌فرماید: «مَنْ‌ أَحَبَ‌ شَيْئاً أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِه‌؛ هرکس چیزی را دوست بدارد، از‌ آن بسیار یاد می‌کند»[2].

شوخی کردن

شوخی از بهشت آمده است[3].

شوخی و شوخ‌طبع بودن نمک و لازمه زندگی شاد و پرنشاط است. همسران نیز با ابراز شوخی‌های به‌جا و درست می‌توانند عشق خود را اظهار کنند.

از لقمان حکیم 7 چنین نقل‌شده است

«سزاوار است انسان خردمند در میان خانواده خود مانند کودک باشد اهل مزاح و شوخی پدرانه و شیرین‌کاری محبت‌آمیز باشد و چون در اجتماع و میان قوم خود درآید رفتاری مردانه داشته باشد.»[4].

الگو و سرمشق مسلمان حضرت محمد6 می‌فرماید:‌

[1]. «اذْكُرُوا أَخَاكُمْ‌ إِذَا غَابَ‌ عَنْكُمْ‌ بِأَحْسَنِ مَا تُحِبُّونَ أَنْ تُذْكَرُوا بِهِ إِذَا غِبْتُمْ عَنْهُ». الامالی (طوسی)، ص ۲۲۵، ح ۳۹۱

[2]. مجموعه ورام، ج ۱، ص ۷۴.

[3]. کتاب کوچه، ج ۵، ص ۱۹۰۲. (از شوخی دوستان نباید رنجید).

[4]. «ینبغی للعاقل ان یکون فی اهله کالصبی- یعنی فی المزاح- و حسن الخلق بالملاعبه والمطایبه فاذا کان فی القوم کان رجلا». لئالی الاخبار (تویسرکانی)، ج ۲، ص ۱۷۵ و ۲۰۹.