بن حنيف مى‌نويسد: «هيهات ان يغلبنى هواى و يقودنى جشعى الى تخيّر الاطعمة...» نامه 45، 418.

جعجع

از اين ماده فقط يكمورد در «نهج» داريم، در رابطه با حكمين فرموده: «فاجمع رأى ملئكم على ان اختاروا رجلين فاخذنا عليهما ان يجعجعا عند القران و لا يجاوزاه» خ 177، 256 يعنى رأى جماعت شما بر آن شد كه دو نفر (ابو موسى- عمرو بن عاص) را اختيار كردند، و ما بر آندو شرط كرديم كه در نزد قران بايستند و از آن تجاوز نكنند «جعجع البعير» يعنى شتر خوابيد و او را خوابانيد آن لازم و متعدى هر دو آمده است، منظور از آن ايستادن و توقف در حكم قرآن است.

جعفر

جعفر بن ابى طالب رضوان الله عليه، برادر امير المؤمنين صلوات الله عليه كه در موته شهيد شد. و جعفر طيّار لقب گرفت، او رئيس مهاجرين حبشه بود كه بعد از فتح خيبر از حبشه به مدينه آمد، رسول خدا 6 فرمود: نمى‌دانم به كدام يك بيشتر شاد باشم به فتح خيبر يا به آمدن جعفر نام مباركش يكبار به لفظ جعفر، بار ديگر به لفظ طيّار در «نهج» آمده است.

آنحضرت به معاويه مى‌نويسد: «چون تنور جنگ شعله‌ور مى‌شد، رسول خدا- ص- اهل بيت خويش را جلو مى‌انداخت تا اصحاب خويش را به وسيله آنها حفظ نمايد در نتيجه: «فقتل عبيدة بن الحارث يوم بدر و قتل حمزة يوم احد و قتل جعفر يوم موتة» نامه 4، 369، توضيح آن در «احد» گذشت. و در نامه بيست هشتم، 386 باز به معاويه مى‌نويسد: «... او لا ترى انّ قوما قطّعت ايديهم فى سبيل الله و لكلّ فضل- حتى اذا فعل بواحدنا ما فعل بواحدهم قيل: الطيّار فى الجنّة و ذو الجناحين». آيا نمى‌بينى كه گروهى دستشان در راه خدا قطع مى‌شود، گر چه همه آنها داراى فضلت هستند، اما وقتى به يكى از ما اهل بيت واقع شود نظير آنچه به ديگران واقع مى‌گردد به او لقب داده مى‌شود: «الطيّار فى الجنّة و ذو الجناحين» (كه رسول خدا 6 فرمود: خداوند به جعفر بن ابى طالب به عوض دو دستش كه بريده شد، دو بال داد و با ملائكه در شب پرواز مى‌كند (ترجمه آزاد)