اين گذشته، شناور بودن جسد فرعون يا در كنار ساحل افتادن آن، عبرت نيست؛ زيرا بيشتر كسانى كه غرق مى‌شوند، لاجرم از دو حال پيشگفته بيرون نيستند.[1]

اما بايد گفت كه وى به واژه «بدن» دقت نكرده است؛ زيرا اين واژه به معناى جسدِ بى‌جان است و اگر خداوند فرعون را زنده از آب گرفته بود، بايد واژه بدن را پس از «ننجّيك» نمى‌آورد؛ از اين رو چينش اين دو واژه در كنار هم، صرفاً به معناى نجات جسد بى‌روحِ فرعون است.

مقصود از نجات دادن بدن وى اين است كه خداوند آن را سالم از آب گرفت، بى‌آنكه حيوانات دريايى به وى آسيبى رسانده باشند يا اينكه جسدش متورّم يا متلاشى شده باشد و اين عبرت به عنوان معجزه‌اى جاودان باقى ماند؛ چرا كه جنازه موميايى شده فرعون هنوز باقى است و در معرض ديد عموم مردم است.

نگارنده، جسد مذكور را با چند جسد ديگر در موزه آثار باستانى انگلستان ديده است. در موزه‌هاى مصر نيز اجسادى موميايى شده وجود دارد.

فرعونِ موسى كيست‌

گفته مى‌شود وى «توتانخامون» از پادشاهان خانواده هجدهم است كه دوره پادشاهى‌اش ميان سالهاى 1337 تا 1348 پيش از ميلاد مسيح بوده است. به اين ترتيب از آن زمان تاكنون تقريباً سه هزار و سيصد سال مى‌گذرد.[2]

نيز گفته شده نام وى منفطاى (منفتاحِ) اوّل از خانواده نوزدهم (1223- 1211 ق. م) بوده است و بنا به قول ديگر: نامش (سيتى) دوم، فرزند منفتاح (1202- 1207 ق. م) است.[3]

در دوره حكومت وى كشور دچار ناامنى شد؛ به گونه‌اى كه پس از اندك مدتى خود وى نيز قربانى اين ناامنى شد و بعدها جنازه‌اش در قبر آمنحوتپ دوم (Amenhotep II) در شهر طيبه يافت شد و هريك از واليانش مدّعى جانشينى او

[1] . ر. ك: تفسير الجواهر، 6/ 81 و 105.

[2] . همان، ص 81- 82.

[3] . دائرة معارف القرن العشرين، 9/ 30؛ الموسوعة المصريّة( تاريخ مصر القديمة وآثارها)، 1/ 59.