بخش سوم: به موضوع فاصله سه سال از آمدن علام خبر رسالت تا نزول‌

قرآن مى‌پردازد.

بخش چهارم: «آرا و تأويلات‌» با توجه به اينكه مى‌دانيم قرآن در طول 23 سال نازل شد، منظور از نزول قرآن در شب قدر ماه رمضان را از منظر آراى گوناگون نقادى مى‌كند. وى پنج نظريه را مطرح و پاسخ‌هاى‌ فخر رازى‌، تحقيق مرحوم‌ مفيد و مرتضى علم الهدى‌ را بيان مى‌كند.

بخش پنجم:

به «اول ما نزل‌» مى‌پردازد و سه قول را بيان مى‌كند (علق، مدثر و فاتحه) و آن‌ها را قابل جمع مى‌داند و مى‌گويد سه يا پنج آيه اول سوره علق براى تبشير رسالت آمد، بعد از فاصله‌اى، از اول سوره مدثر نازل شد و سوره حمد هم اولين سوره كاملى است كه نازل شد.

بخش ششم:

«آخر ما نزل‌» آيه اكمال را ارجح مى‌داند.

بخش هفتم:

به مكى و مدنى اختصاص دارد. وى ملاك را زمان قبل و بعد هجرت مى‌داند.

بخش هشتم:

«ترتيب نزول‌» موضوع سخن است و جدولى براى ترتيب نزول ارائه مى‌كند.

بخش نهم:

«سور مختلف فيها» به سوره‌هايى كه مكى و مدنى بودن آن‌ها اختلافى است (بيش از 30 سوره) مى‌پردازد.

بخش دهم:

«آيات مستثنيات‌» معتقد است به‌رغم امكان وجود آياتى از سوره‌هاى مكى در سوره‌هاى مدنى و عكس، دليلى متقن بر اين جابه جايى‌ها نداريم.

فصل سوم: معرفة اسباب‌النزول‌

اين فصل در هفت بخش سامان يافته است.

در بخش اول‌، «قيمة هذه المعرفة و فائدتها» به ارزش شأن نزول‌ها در فهم معانى قرآن و حل معضلات تفسير مى‌پردازد.

در بخش دوم‌، «الطريق الى معرفة اسباب النزول‌» ضمن اشاره به راه‌هاى موجود مانند تصحيح اسناد و مستفيض در نقل يا متواتر بودن، به راهى دقيق‌تر