3. اهل‌بيت راسخان در علم و مفسران اصلى قرآن‌

استاد معرفت در بررسى آيه تأويل پس از آن كه در جمله: وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ‌ عاطفه بودن «واو» را اثبات كرد، به بررسى اين مسأله پرداخته است كه راسخان در علم چه كسانى هستند؟ آنگاه به استناد رواياتى از اهل‌بيت (ع) كه از پيامبر (ص) به عنوان افضل راسخان در علم و از ائمه (ع) در مرحله ياد شده، و نيز با استشهاد به گفتارى از ابن عباس‌ كه خود را جزو راسخان در علم دانسته، اين مبنا را مورد تأكيد قرار مى‌دهد كه رسوخ در علم داراى مراتب تشكيكى است و پيامبر و اهل‌بيت (ع) در رأس آن‌ها قرار داشته و از اين‌رو بيشترين بهره از تفسير قرآن و تأويل آيات متشابه از آن آنان است.[1] به علاوه در بررسى دلالت‌هاى حديث ثقلين، سومين ويژگى مستفاد از اين حديث را آن مى‌داند كه اهل‌بيت همان راسخان در علم و مصداق كامل اهل ذكراند كه بايد از آنان پرسش شود.[2]

استاد از اين مبنا در بررسى نزديك به هزار آيه متشابه بهره جسته است. به اين معنا كه در بررسى هر يك از آيات متشابه، پس از آنكه ديدگاه‌هاى ساير فرق كلامى همچون اشاعره، معتزله، كراميه، صفاتيه و مشبهه را متعرض مى‌شود، ديدگاه اماميه را با تأكيد بر اين نكته كه اين ديدگاه مبتنى بر نظر اهل‌بيت (ع) و روايات آنان است، يادآور مى‌شود.

دلباختگى و اوج تسليم استاد معرفت نسبت به مبانى اهل‌بيت (ع) از اين بخش از مباحث ايشان كاملًا هويدا است. براى روشن شدن مدعا، نمونه‌هايى از اين دست را بر مى‌شمريم.

يك. مبانى اهل‌بيت در ردّ شبهات پيرامون وحى‌

درباره مسأله وحى دو شبهه اساسى مطرح شده كه منشأ آن‌ها روايات‌

[1] . التمهيد فى علوم القرآن، ج 3، صص 49- 35؛ التفسير و المفسرون فى ثوبه القشيب، ج 1، صص 46- 43.

[2] . التفسير و المفسرون فى ثوبه القشيب، ج 1، صص 465- 461.