مقدس رسول الله (ص) در آن تصريح شده است. سپس روايت مشهور: مَثَل أهل بيتى مَثَل سفينة نوح، من ركبها نجى و من تخلّف منها غرق و هوى‌ و نيز روايت: مَثَل أهل بيتى مثل باب حطّة بنى إسرائيل‌ را از منابع اهل‌سنّت نقل مى‌كند.[1]

چنان‌كه مؤلّف گرامى در تفسير آيه 58 سوره بقره‌ وَ قُولُواْ حِطَّة رواياتى را از منابع اهل‌سنّت مى‌آورد كه اهل‌بيت (ع) به‌ويژه اميرمؤمنان‌ على‌ (ع) را به عنوان باب حطّة معرفى مى‌كند.

ب. غاصبان حقّ آل رسول، طاغوتند

مفسّر عاليقدر در تفسير آيه 256 سوره بقره در معناى «طاغوت» روايات مختلفى را از منابع شيعه و سنّى نقل مى‌كند. و در نهايت از قول‌ ابن كثير- مفسّر معروف اهل‌سنّت- مى‌نويسد:

ومعني قولهم في الطاغوت: إنّه الشيطان، قوي جدّاً، فإنّه يشمل كلّ شرّ كان عليه أهل الجاهلية من عبادة الأصنام و التحاكم إليها و الاستنصار بها.[2]

استاد با توجه به اين توسعه‌اى كه در معنى طاغوت از ابن كثير نقل مى‌كند، مى‌نويسد:

ولعله إلي ذلك ينظر ما ذكره علي بن ابراهيم في التفسير: هم الذين غصبوا آل محمد حقّهم.[3]

در واقع حضرت استاد با تكيه بر اعتراف يك عالم محقق اهل‌سنّت در معناى طاغوت، كه هر عاملِ شرّى را مى‌توان طاغوت ناميد، نتيجه مى‌گيرد كه بنابراين، كلام‌ على بن ابراهيم قمى‌ در اينكه: غاصبان حقّ ولايت طاغوتند، سخن صحيح و كاملى است. بر اين اساس رواياتى كه مصداق طاغوت را غاصبان حق ولايت و امامت معرفى مى‌كند، قابل توجيه است.

[1] . مستدرك حاكم، ج 2، ص 343؛ كنز العمّال، ج 12، ص 94، ح 4144.

[2] . تفسير ابن كثير، ج 1، ص 319.

[3] . تفسير قمى، ج 1، ص 84.