مى‌نمودم و در اين زمينه كتاب‌هاى زياد كه برخى در دو مجلد و نيز رساله‌ها و مقالات بسيار از مصر و غيره در اختيار بود كه دانشمندان معاصر آن ديار نوشته بودند، ولى در حوزه نجف جز يك برگه اعلاميه حضرت آيت‌الله شيخ‌ محمدحسين كاشف الغطاء، چيز ديگرى نيافتم و اين امر گران نمود و مرا بر آن داشت كه در اين زمينه (مسائل قرآنى) به‌طور گسترده ديدگاه‌هاى دانشمندان گذشته و حال مكتب را روشن و ارائه دهم كه نتيجه آن تلاش پيگير، هفت مجلد التمهيد و دو مجلد التفسير و المفسرون‌ گرديد، كه اين نوشته اخير در واقع تكميل و تدارك مافات نوشته‌ محمدحسين ذهبى‌ مصرى است كه به ناحق، جايگاه تشيع را در حيطه قرآنى ناديده گرفته است.[1]

2. دفاع از موضع شيعه در عصمت پيامبر (ص) نسبت به وحى‌

برخى از عالمان اهل‌سنت، بدون مطالعه آثار عالمان شيعه، بدترين اتهام را بر شيعه مى‌زنند و جاهلانه، نسبت‌هاى ناروا به آن‌ها مى‌دهند. يكى از آن موارد، مقام و منزلت پيامبر (ص) از منظر شيعه است. برخى از اهل‌تسنن و ناآگاهان، نسبت برترى امام‌ على‌ (ع) را بر پيامبر (ص) به شيعه نسبت داده و عوام خود را به آن خوى داده و برضد شيعه تحريك كرده‌اند. اما واقعيت چيز ديگرى است و مقام پيامبر اسلام نزد شيعه بسى بالاتر و عميق‌تر از آنچه كه در ميان اهل‌سنت است، مى‌باشد. اين برترى در تمامى آثار به جا مانده از عالمان شيعه قابل مشاهده است. يكى از موارد، آثار مرحوم استاد معرفت (ره) است كه مانند تمامى عالمان شيعه، به عصمت پيامبر (ص) در تمامى مراحل و اعم از گناه و خطا و اشتباه در عرصه وحى و غيره معتقد است. در اينجا به دو نمونه اشاره مى‌شود.

الف. قصه ورقه بن نوفل‌

در كتب مهم اهل‌سنت مثل‌ صحيح بخارى‌، صحيح مسلم‌، تاريخ ابن هشام‌ و طبرى‌ درباره آغاز وحى و چگونگى موضع پيامبر (ص) مطالبى ذكر شده كه نه‌

[1] . آفتاب معرفت، ويژه‌نامه چهلمين روز ارتحال، صص 9- 8.