شده؛ چرا كه واجبات و احكامى كه در قرآن آمده، به اجماع امت و اتفاق سخن همه عالمان تا ابد ثابت و ماندگار است.

بنابراين هر كه در درون خود، آسمانى بودنِ سخن قرآن را باور داشته، آن را از سوى خداوند بداند كه احكام و واجباتش از سوى خداى تعالى براى همه بشر در طول تاريخ است، جاى حديث نفس به دلخواه ندارد. آرى، كسانى كه اين باور را ندارند و احكام قرآن را- پناه بر خدا- برخاسته از انديشه بشرى و زمينى پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌دانند كه به صلاحديد آن روز، آنها را ساخته و پرداخته، اما- چنان‌كه اين بى‌خردان مى‌گويند- در ظاهر، به خداوند نسبت داده است، پس هرچه مى‌خواهند از اين ياوه‌هاى بى‌پايان بگويند كه ما را با ايشان سخنى نيست و «ايشان را در طغيانشان، سرگردان و حيران وا مى‌نهيم.»

ديه زن نصف ديه مرد

با روشن شدن جايگاهى كه هريك از زن و مرد در زندگى خانوادگى براساس طراحى اسلام دارند، ميزان خسارت وارد بر خانواده بر اثر از دست دادن زن يا مرد مشخص مى‌شود.

خانواده با از دست دادن زن، پرستار و مربى خود را كه كانون مهر، عطوفت، آرامش و آسايش بوده است، از دست مى‌دهد، اما با فقدان مرد، پشتيبان و منبع درآمد خود را از دست داده، زيانى چند برابر خواهد ديد.

فلسفه تشريع ديه در راستاى جبران خسارت در حد امكان و معقول است و بدين رو ميزان خسارت از نظر عرف سنجيده مى‌شود كه در اين زمينه قانون گذار حكيم، با ارزيابى دقيق، ميزان سنجى كرده است؛ بنابراين تبعيض در ميان نيست، بلكه برنامه‌ريزى دقيق خداى حكيم است. آرى، گمانى كه درباره قانون ارث، پيش از اين گذشت، در باب ديه نيز پديد آمده كه پاسخ آن با توضيحى كه اخيراً گفته شد، روشن است.