ملائكه باشد- به اين دليل است كه يادشدگان، گروه‌هاى فرشتگان هستند، نه افرادى از فرشتگان. چنان كه «جماعت» (گروه) را به صورت «جماعات» جمع مى‌بنديم، جمعِ جماعت (گروه) نازعه نيز نازعات مى‌شود؛ مانند جمعِ شخصيت كه شخصيات است. نمى‌توان گفت كه هر كلمه‌اى كه با الف و تاء جمع بسته مى‌شود، مؤنث است، بلكه هر اسم مفردِ داراى بيش از سه حرف، در مصدر به صورت قياسى و در ديگر كلمات، به صورت سماعى، با الف و تاء جمع بسته مى‌شود؛ مانند تعريفات و امتيازات (قياسى) و سماوات، سرادقات و سجلّات (سماعى). به همين دليل در ادامه آيات، براى معقّبات، ضمير مذكر آمده است:

«يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ».

البته در اين‌جا ابومسلم، محمدبن بحر اصفهانى، بنابر نقل فخر رازى، ترجيح مى‌دهد كه صفات ياد شده درباره فرشتگان نباشد.[1]

سهم مرد دو برابر زن‌

«لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ»

از جمله موضوع‌هاى بحث برانگيز درباره نگرش اسلام به زن، مسئله تنصيف ارث اوست كه چه بسا جدال سختى را در كنگره‌هاى بين المللى و جهانى مربوط به موضوع زن برانگيخته است. از جمله مسائل مورد توافق نمايندگان كشورهاى اسلامى با معارضان اين است كه اسلام در برابر نظام‌هاى گذشته و برخى از نظام‌هاى قبيله‌اى- كه زن را يك‌سره محروم از ارث مى‌دانسته‌اند- براى زن حق ارث را به رسميت شناخته است، آن گاه به همين اندازه توافق درباره ارث زن قانع شده‌اند و از مقدار ارث وى و ديدگاه‌هاى تفصيلى اسلام در اين باره چشم پوشيده‌اند.

[1] . تفسير كبير، ج 31، ص 31 و تفسير ابو مسلم، ص 351 و 352.