ميلى شرق آن واقع شده است.

[تعهّن:

نام چاهى است در ميان راه مكه و مدينه كه در سه ميلى «سقيا» واقع است.

به نقل ابن اسحاق؛ راهنماى راه، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله را به هنگام هجرت از كنار آن عبور داد.]

(1)

تغلمان:

جايى است در اطراف ربذه، از نواحى مدينة النبى. در غزوه دومة الجندل از اين مكان نام برده شده است.

[تقصير:

عبارت است از كوتاه كردن مقدارى از ناخن يا موى صورت (ريش و يا سبيل) كه پس از سعى ميان صفا و مروه در مكه و پس از قربانى در منا انجام مى‌گيرد و با اين كار، حاجى از احرام خارج مى‌شود و در قرآن كريم به آن اشاره شده: ... مُحَلِّقِينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ ...[1]]

[تلبيد:

تلبيد آن است كه شخص هنگام احرام موهاى خود را با صمغ يا خطمى و يا مادّه چسبنده ديگر به هم بچسباند تا آن را از ژوليدگى و شپش محفوظ دارد.

به نقل ابن اثير در «نهايه» كسانى دست به اين كار مى‌زده‌اند كه مدت زمانى بيشتر در حال احرام باقى مى‌مانده‌اند.[2]

در زمان جاهليت حاجيانى كه قصد حلق (تراشيدن سر خود را) نداشتند، تلبيد مى‌كردند و به چنين فردى «ملبّد» مى‌گفتند و اين كار را براى آن انجام مى‌دادند كه لابلاى موهاى بلندشان، بواسطه كمبود آب و وضعيت نامناسب بهداشت، جايگاه حشراتى چون كيك و شپش نگردد.]

(2)

تلعات اليمن:

در «المناسك» آمده است:

از ابواء تا تلعات اليمن دو ميل فاصله است و آن درّه‌هايى است كه هنگام عبور شخص، از وادى ابواء، در سمت چپ او قرار مى‌گيرد ... يمن در اينجا به معناى جهت قبله يا جنوب و يا سمت راست است.

سمهودى مى‌نويسد: چون از وادى ابواء دو ميل طى كردى، در سمت چپ تو درّه‌هايى قرار دارد كه به آنها «تلعان اليمن» مى‌گويند. در متن به همين شكل آمده اما به نظر مى‌رسد «تلعات» باشد.

______________________________
(1). فتح: 27.

(2). طريحى، ج 4، ص 104؛ لسان العرب، ج 3، ص 386، ماده «لبد».

[1] . فتح: 27.

[2] . طريحى، ج 4، ص 104؛ لسان العرب، ج 3، ص 386، ماده« لبد».