محل آبى به نام «بيسان» فرود آمد و از نام آن پرسيد. عرض كردند: نامش بيسان است و آبى شور دارد. حضرت فرمود:

نه، آن «نعمان» است و آبش شيرين و گوارا است. بدين ترتيب، پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نام را تغيير داد و خداوند آب را. طلحه اين آب را خريد و صدقه‌اش داد و سپس نزد پيامبر آمد و اين موضوع را به پيامبر گفت. پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: اى طلحه، تو واقعا فيّاض (كريم و بخشنده) هستى. و از آن پس، به نام «طلحة الفيّاض» خوانده شد.

(1) و نيز بيسان ديگر در فلسطين بوده است. در صحيح مسلم، در حديث جسّاسه كه تميم الدارى روايت كرده، از آن ياد شده است. شهر بيسان در فاصله حدود شش كيلومترى كرانه رود اردن جاى داشته و 131 متر از سطح دريا پايين‌تر بوده و 137 كيلومتر با قدس فاصله داشته است. اين شهر را يهوديان در سال 1949 م. ويران كردند و به جاى آن، شهركى به نام «بيت شعن» يا «بيت شأن» ساختند.

(2)

بيشه:

(به كسر باء)، منطقه‌اى است در جنوب كشور عربستان سعودى ... و نيز وادى عظيمى است داراى قريه‌ها و نخلستان‌ها و جمعيت فراوان، كه وادى‌هاى بزرگى به آن مى‌ريزد و سيلابى شبيه يك خليج پديد مى‌آورد.

اين وادى پر از نخلستان است.

در خبر آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله از جرير بن عبد اللّه درباره محلّ سكونتش در بيشه پرسيد. عرض كرد: زمستانش بهار است و آبش همواره جارى ...

(3)

بيض:

جايى است در اطراف منا و جزو خاك مكه مكرمه؛ از روستاهاى منطقه حلى در امارت مكّه بوده است.

(4)

بيضاء:

در داستان اسراء، از اين محل نام برده شده و همان ثنيّه (گردنه) تنعيم است. اين گردنه بر سر راه مدينه به وادى فخّ در مكه واقع شده و در پايين آن مسجد عايشه قرار دارد كه مردم از آنجا براى عمره محرم مى‌شوند. به اين مكان «عمره» و «عمرة التنعيم» مى‌گويند.

(5) ياقوت مى‌نويسد: بيضاء، روستاهاى كوچكى است در رمله واقع در قطيف كه داراى نخلستان مى‌باشند.