(معجف) آمده است. گفته شده: حائط (بستانى) بوده از عبد اللّه بن رواحه كه در جنگ مؤته، آن را وقف خدا و رسول او كرد.

[معجنه:

به حفره‌اى گفته مى‌شد كه در فاصله ميان ركن عراقى و در كعبه، نزديك شاذروان بود. حضرت ابراهيم عليه السّلام به هنگام ساختن كعبه، در اين گودى ملاط ساختمانى مى‌ساخت. طول آن به 2 متر و عرض آن به 30/ 1 سانتى‌متر و عمقش به 30 سانتى‌متر مى‌رسيد.

گفته‌اند كه جبرئيل امين در اين محل چگونگى نمازهاى پنج‌گانه را به پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله آموخت.[1]]

(1)

معدن بنى سليم:

همان دهكده «مهد الذهب» يا «مهد» است در نواحى مدينه، واقع در راه نجد.

(2)

معرّس:

(به ضمّ اول و فتح دوم و تشديد و فتح راء)، اسم مفعول است از «تعريس» و تعريس به اين معناست كه مسافر شب را بپيمايد و چون هنگام سحر رسد، در جايى توقف كند و لختى بخوابد و سپس با طلوع صبح حركت كند و به مسير خود ادامه دهد.

معرّس جايى است نزديك مسجد ذو الحليفه. بعضى هم گفته‌اند: همان مكان مسجد ذو الحليفه است.

(3)

معرض:

اطم يا دژى است كه بنى عمرو و بنى ثعلبه، دو فرزند خزرج، آن را ساختند. معرض آخرين دژى بود كه در مدينه ساخته شد. هنگامى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله وارد مدينه شد. آنان مشغول ساختن اين دژ بودند و از آن حضرت اجازه خواستند كه ساخت آن را به پايان برند و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله هم اجازه داد.

(4)

معرقه:

(به ضمّ اول و سكون دوم و كسر راء، كه حرف راء با تشديد و تخفيف، هر دو، روايت شده است)، راهى است كه قريش هنگام رفتن به شام از آن مى‌گذشتند. اين راه از ساحل دريا مى‌گذرد. در جنگ بدر، كاروان قريش از همين راه عبور مى‌كرد.

(5)

معرّة النّعمان:

در شمال سوريه، در راه حماة به حلب قرار دارد. منسوب به نعمان بن بشير صحابى است. وى از اين مكان مى‌گذشت كه فرزندش از دنيا

______________________________
(1). مرآت، ج 1، ص 267

[1] . مرآت، ج 1، ص 267