حديبيّه است و امروزه اين ثنيّه (گردنه) به «فجّ الكريمى» مشهور است.

(1)

مرّ الظهران:

يكى از وادى‌هاى بزرگ حجاز است كه از بيست و دو كيلومترى شمال مكه مى‌گذرد و سيل آن در جنوب جدّه به دريا مى‌ريزد. از جمله آبادى‌هاى آن، الجموم و بحره است.

يكى از شعبه‌هاى آن وادى فاطمه است كه منسوب به فاطمه همسر بركات بن ابى نمىّ، يكى از اشراف حاكم مكّه، مى‌باشد.

(2)

مربد:

(به كسر اول و سكون دوم و فتح سوم)، در لغت به معناى آغل اشتران (شترخان) است و «مربد بصره» نيز از همين معناست. نيز «مربد» به معناى محل خرمن كردن و خشك نمودن خرماست.

مربد: محلى است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله در آن مسجدى ساخت. اين شترخان متعلق به دو بچه يتيم بود كه معاذ بن عفراء از آنان سرپرستى مى‌كرد.

(3)

مربد النّعم:

جايى است نزديك مدينه كه ابن عمر در آنجا تيمّم كرد. در حديث آمده است كه: ابن عمر از جرف آمد و چون به مربد رسيد تيمّم كرد و نماز عصر را خواند. به او گفته شد: آيا تيمّم مى‌كنى با آنكه ديوارهاى مدينه نظاره‌گر تو است؟ گفت: آيا (آن قدر) زنده مى‌مانم تا وارد مدينه شوم؟ او سپس وارد مدينه شد و با آنكه آفتاب هنوز بالا بود، نمازش را اعاده نكرد.[1] سمهودى نقل كرده كه مربد النعم در دو ميلى مدينه قرار داشته و كسان ديگر گفته‌اند در يك ميلى آن بوده است. گفته‌اند: علت نامگذارى آن به مربد النعم آن است كه در زمان عمر بن خطاب چهار پايان را در آنجا نگه مى‌داشته‌اند.

[مربّعة القبر:]

«استوانه مربعة القبر».]

(4)

مرج الصّفّر:

(به ضمّ صاد و فتح فاء مشدّد)، دشت پهناورى است در 37 كيلومترى جنوب دمشق و در شرق قريه شقحب (در سوريه) و برخى زمين‌هاى آبادى‌هاى زاكيه و شقحب و اركيس و الذريفيه را دربرمى‌گيرد. در اين دشت جنگ‌هاى سرنوشت‌سازى به وقوع پيوسته است؛ از جمله جنگى ميان‌

______________________________
(1). در صورتى كه دسترسى به آب در داخل وقت ممكن است، از نظر فقهاى شيعه، خواندن نماز با تيمم صحيح نمى‌باشد.

[1] . در صورتى كه دسترسى به آب در داخل وقت ممكن است، از نظر فقهاى شيعه، خواندن نماز با تيمم صحيح نمى‌باشد.