آب‌هاى آن‌ها به علق مى‌ريزد «جبال علق» مى‌گويند. علق در 45 كيلومترى شرق مكه، در راه طائف واقع شده كه از وادى نعمان عبور مى‌كند.

(1)

علم:

در لغت عرب به معناى كوه است و جمع آن «اعلام» مى‌باشد. به علايم و نشانه‌هايى كه در كنار جاده‌ها، براى راهيابى نصب مى‌شود نيز «اعلام» مى‌گويند، (و مفرد آن علم است.) اين كوه بايد در حجاز باشد؛ زيرا در مدايح نبوى و اشعارى كه در شوق و اشتياق به ديار مقدسه سروده‌اند، از اين نام ياد شده است؛ مثلا مرحوم احمد شوقى گفته است:

اين امكان نيز وجود دارد كه مراد از علم يكى از نشانه‌هاى حرم باشد كه براى تعيين حدود مكه مكرمه نصب شده‌اند. و اللّه اعلم.

(2)

علو المدينه:

(به ضمّ عين و سكون لام)، در حديث هجرت آمده است: «هنگامى كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به مدينه آمد، در علو (بالاى) مدينه، در ميان قبيله‌اى كه به آنان بنى عمرو بن عوف مى‌گويند، فرود آمد».

ابن حجر مى‌گويد: هر چه در سمت نجد باشد، به آن عاليه مى‌گويند و آنچه در جهت تهامه باشد، سافله خوانده مى‌شود. و قبا جزو عوالى مدينه است.

فرود آمدن پيامبر در علو مدينه، براى بالا گرفتن كار آن حضرت و دينش به فال نيك گرفته شد.

(3)

عمان:

(به ضمّ اول و تخفيف ميم)، ناحيه معروفى است در جنوب شرقى شبه جزيره عربستان كه در جاهاى متعددى از حديث شريف، از آن ياد شده است. در حديث حوض آمده است: «ميان بصرى و صنعا و ميان مكه و ايله و از اينجا كه من هستم تا عمان را شامل مى‌شود». در حديث آمده است كه: «هر كس كسب روزى بر او دشوار گردد، به عمان برود».

(4)

عمّان:

(به فتح اول و تشديد ميم)، مراد در اينجا، عمّان اردن است. در سنن ترمذى آمده است: «حوض (كوثر) از عدن تا عمّان بلقاء است».

[عمره:

در لغت به معناى زيارت است كه از عماره گرفته شده؛ زيرا زائر بيت اللّه به‌