(1)

«س»

(2)

سائب:

از جمله چاه‌هايى است كه عثمان بن عفان در راه زائران خانه خدا حفر كرد.

(3)

ساحل:

هر زمينى كه مجاور دريا باشد؛ كرانه دريا.

در «انساب الاشراف» آمده است كه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله ابو موسى اشعرى را به امارت بر زبيد و زمع و عدن و ساحل گماشت ... مقصود از ساحل در اينجا، ساحل دريايى است كه يمن در مجاورت آن واقع است؛ زيرا اين اماكن در يمن هستند. هرگاه از ساحل در حجاز ياد شود، مقصود ساحل ينبع و جدّه و رابغ است.

(4)

ساربه:

در نامه پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله به بنى ضباب از قبيله بنى حارث اين نام آمده است، ولى حقيقت آن، براى من روشن نشد.

(5)

سافله:

به منطقه سمت شام مدينه منوره اطلاق مى‌شود. در سيره آمده است:

پيامبر صلّى اللّه عليه و آله چون در بدر به پيروزى دست يافت، ابن رواحه را به ميان اهالى عاليه فرستاد تا اين پيروزى را به آنان بشارت دهد و زيد بن حارثه را به سوى مردم سافله مأمور كرد. سافله در اينجا، مقابل عاليه است.

(6)

ساوه:

شهرى است ميان رى و همدان. در اخبار آمده است كه هنگام تولد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله «آتش (آتشكده) فارس خاموش شد و درياچه ساوه فروكش كرد». ياقوت مى‌نويسد: اين شهر تا سال 617 ه. ق. آباد بود اما تاتارهاى كافر به آن حمله آوردند و ويرانش كردند.

(7)

سايه:

دهكده‌اى است از دهكده‌هاى الفرع‌