فرمود: «كدامشان؟»

گفتند: «عبدالله بن مسعود.»

فرمود: «سنت را دريافت و قرآن را به جان خريد.»

گفتند: «حذيفة بن اليمان.»

فرمود: «دانست و پرسيد و پى‌جوى كشف معضلات و حل مشكلات بود تا آن را دريافت. از او جويا شويد تا شما را به خوبى ره نمايد.»

گفتند: «ابوذر غفارى.»

فرمود: «علم فراوانى را فرا گرفت و به خوبى، از اندوخته‌هايش پاسدارى مى‌كرد. در دين خود و دست‌يابى به علوم و معارف، همواره كوشا و پرسش‌گر بود و دست‌آوردهاى فراوانى فراهم كرده بود؛ گاه به او ارزانى مى‌شد و گاه مورد امتناع قرار مى‌گرفت. سينه وى انباشته از علم و آگاهى بود و گنجايش علمى او لبريز شده بود.»

گفتند: «سلمان فارسى.»

فرمود: «مردى است از ما و در كنار ما، اهل بيت پناه گرفته است. چه كسى را [جز سلمان‌] همانند لقمان حكيم مى‌توانيد بيابيد؟ او علم اولين و آخرين را دريافته بود؛ كتاب‌هاى پيشين و پسين را خوانده بود و هم‌چون دريايى متلاطم بود كه هيچ‌گاه فرو نمى‌كشد.»

گفتند: «عمّار بن ياسر.»

فرمود: «او يگانه مردى است كه خداوند ايمان را با گوشت و خون و استخوان و مو و پوست او مخلوط كرده است. لحظه‌اى از حق جدا نبود و جدا نخواهد شد. با حق، به هر سو باشد، هم‌سوست و هرگز آتش را نشايد كه از بَشَرة وى بچشد.»

گفتند: «اى مولاى ما، از خود بگو.»