جايگاه صحابى را در عين فخامت و عظمت، سنگين و با شرايط دشوار، معرفى مى‌كند:

(الَّذِينَ اتَّبَعُوهُ فِي ساعَةِ الْعُسْرَةِ)[1]؛

(أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ)[2]؛

(وَ أُوذُوا فِي سَبِيلِي وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا)[3]؛

(فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)[4]؛

(وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ.)[5]

مولا اميرمؤمنان عليه السلام درباره صحابه مى‌فرمايد:

«أُوصِيكُمْ بِأَصْحَابِ نَبِيِّكُمْ ... وَ هُمُ الَّذِينَ لَمْ يُحْدِثُوا بَعْدَهُ حَدَثاً وَ لَمْ يُؤْوُوا مُحْدِثاً فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَوْصَى بِهِم.»[6]

حضرت درباره صحابه سفارش مى‌كند؛ زيرا پيامبر سفارشِ آنان را كرده است؛ البته حضرت در معرفى آنان مى‌گويد: به شرط آن كه پس از

[1] . توبه 9: 117:« كسانى كه در ساعت دشوار، از او( پيامبر) پيروى كردند.»

[2] . فتح 48: 29:« بر كافران، سختگير[ و] با همديگر مهربانند. آنها را در ركوع و سجود مى‌بينى. فضل و خشنودى خواستارند. علامت آنان بر اثر سجود، در چهره‌هايشان است.»

[3] . آل عمران 3: 195:« در راه من( خدا) آزار ديده و جنگيده و كشته شده‌اند.»

[4] . اعراف 7: 157:« پس كسانى كه به او( پيامبر) ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش كردند و نورى را كه با او نازل شده است، پيروى كردند، آنان همان رستگارانند.»

[5] . بقره 2: 177:« و آنان كه چون عهد بندند، به عهد خود وفادارانند و در سختى و زيان و به هنگام جنگ، شكيبايانند؛ آنانند كسانى كه راست گفته‌اند و آنان همان پرهيزگارانند.»

[6] . بحار، ج 22، ص 305 و 306، به نقل از امالى ابن الشيخ، ص 332.