مى‌تواند كنترل كننده جامعه شود؟

«لا ينال» در لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‌ به اين معناست كه زمينه امامت در چنين شخصى وجود ندارد نه اينكه امامت را به او نمى‌دهيم.

يكى از مراتب بالاى ظلم، شرك است. حضرت لقمان به فرزندش مى‌گويد:

وَ إِذْ قالَ لُقْمانُ لِابْنِهِ وَ هُوَ يَعِظُهُ يا بُنَيَّ لا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ‌[1].

استفاده شيعه از آيه عهد

ما شيعيان معتقديم، به تصريح اين آيه شريفه، عصمت يكى از شرايط امامت است. عصمت به معناى بينش درونى است كه معصوم با اين بينش، حقايق اعمال را درك مى‌كند.

عصمت، حالتى درونى است كه بر ديگر انسان‌ها پوشيده است و از ظاهر افراد نمى‌توان به آن پى برد؛ بنابراين معصوم جز با معرفى معصوم پيش از او (پيغمبر يا امام بالاتر) شناخته نمى‌شود.

خلاصه اينكه:

1. عصمت در امام شرط است.

2. امامت بايد به نص معصوم باشد، چون رهيافت به عصمت جز از طريق معصوم بالاتر امكان ندارد.

برداشت اهل تسنن از آيه عهد و اشكال آن‌

اهل تسنن «ظلم» را تنها به معناى شرك دانسته، معتقدند: كسى كه در گذشته بت‌پرست بوده، سپس توبه كرده و مسلمان شده است مى‌تواند به مقام زعامت مسلمانان برسد، هرچند مى‌دانيم كه سابقه شرك دارد؛ چرا كه اكنون او ظالم نيست.

اشكال اين برداشت:

نخست: «الظالمين» در آيه مطلق بوده، به معناى عدم كنترل بر خود است و هيچ‌

[1] . لقمان، 13.