مصحف همچنان در مسجد دمشق باقى بود تا اينكه به سال 1310 هجرى قمرى دستخوش حريق گرديد.[1] در خزانه حرم امام‌حسين عليه السلام مصحفى است منسوب به عثمان كه با خط كوفى كهن نوشته شده‌است. اين قرآن با توجه به خالى بودن حروف آن از علايم و حجم بسيار بزرگ آن (به‌خصوص اينكه كلمه‌ «يَرْتَدَّ»[2] از سوره مائده را به‌صورت «يرتدد» ضبط كرده‌است) به احتمال قوى از قرآنهاى عثمانى استنساخ شده و رونوشتى از يكى از آنهاست.[3]

موضع امامان در حفظ مصحف مرسوم‌

پس از آنكه امير مؤمنان عليه السلام به خلافت رسيد، عليرغم غلطهاى املايى مصحف عثمان، مردم را بر آن داشت تا به همان مصحف ملتزم باشند و تغييرى در آن ندهند؛ اين دستور به خاطر آن بود كه هيچ كس به عنوان اصلاح قرآن، تغيير و تحريفى در آن به وجود نياورد. از اين‌رو حضرت تأكيد كردند كه از امروز هيچ كس نبايد به قرآن دست بزند و دستور «إن القرآن لا يهاج اليوم و لا يحول» را قاطعانه صادر كردند.[4] همچنين روايت شده، كسى در حضور امام‌صادق عليه السلام عبارتى از قرآن را برخلاف آنچه ديگران قرائت مى‌كردند، قرائت كرد؛ امام عليه السلام به او فرمود: «ديگر اين‌گونه قرائت مكن و همانگونه كه همگان قرائت مى‌كنند قرائت كن» و در پاسخ كسى كه از نحوه تلاوت قرآن سؤال كرده‌بود نيز، فرمود: «قرآن را به همانگونه كه آموخته‌ايد تلاوت كنيد»[5]؛ يعنى قرائت همه مسلمانان.

[1] . الخطط؛ ج 5، ص 279.

[2] . مائده، 54.

[3] . مناهل العرفان؛ ج 1، ص 398- 397.

[4] . الف) تفسير طبرى؛ ج 27، ص 104 ب) تفسير طبرسى؛ ج 9، ص 218.

[5] . وسايل الشيعة؛ ج 4، ابواب قراءة القرآن.