گرامى صلى الله عليه و آله و گروهى از بزرگان عرب به عيادت آنان آمدند و به مولى اميرمؤمنان عليه السلام پيشنهاد كردند كه چنانچه براى شفاى فرزندانت نذر كنى، خداوند شفاى عاجل مرحمت خواهد فرمود. حضرت اين پيشنهاد را پذيرفت و سه روز روزه نذر كرد. آنگاه كه حسنين عليهما السلام شفا يافتند، در صدد اداى نذر برآمد. حضرت قرص‌هاى نانى را براى افطار تهيه فرمود. روز اول هنگام افطار، مسكينى در خانه را زد و تقاضاى كمك كرد. حضرت نان‌هاى تهيه شده را به او داد. روز دوم نيز يتيمى آمد و نان تهيه شده را دريافت كرد. روز سوم اسيرى آمد و نان‌ها به او داده شد. حضرت در اين سه روز، خود با اندك نانى خشك و كمى آب افطار نمود.

طبرسى در اين زمينه، روايات بسيارى از طرق اهل سنت و اهل بيت عصمت عليهم السلام گردآورده و تقريباً آنها را مورد اتفاق اهل تفسير دانسته است. آنگاه براى اثبات مدنى بودن تمام سوره، روايات ترتيب نزول را- كه سوره دهر جزء سوره‌هاى مدنى به‌شمار رفته- با سندهاى معتبر آورده‌است.[1] كسانى هم مانند عبداللَّه‌بن‌زبير- كه مايل نبودند اين فضيلت به اهل‌بيت عليهم السلام اختصاص يابد- اصرار داشتند كه اين سوره را كاملًا مكّى معرفى كنند،[2] غافل از آنكه در مكه اسيرى وجود نداشت.

د) بسيارى از مسائل قرآنى، تنها از طريق مكّى و مدنى بودن سوره يا آيه‌ها، حلّ و فصل مى‌شود؛ مثلًا: در مسأله نسخ، برخى آيه‌ «... فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ...»[3] را- كه درباره ازدواج موقت نازل شده‌است- منسوخ مى‌دانند و ناسخ آن‌را آيه‌ «وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ إِلَّا عَلى‌ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما

[1] . الف) تفسير طبرسى؛ ج 10، ص 406- 404. ب) شواهد التنزيل؛ ص 315- 229.

[2] . الدرالمنثور؛ ج 6، ص 297.

[3] . نساء، 24.