نام کتاب : آموزش علوم قرآن - ط مؤسسه فرهنگى انتشاراتى التمهيد نویسنده : معرفت، محمد هادى جلد : 1 صفحه : 173
مفهوم آيه
را بهخوبى روشن نمىسازد.
امروزه
با پى بردن به پديده فشار هوا و تناسب آن با فشار خون بدن انسان در سطح زمين- كه
موجب تعادل فشار بيرونى و درونى است- و همچنين كاهش فشار جو با افزايش ارتفاع، وجه
تشبيه درآيه فوق، بهتر روشن شده و تاحدودى از ابهامات تفاسير پيشين كاسته شده است.
اشتباه
مفسران پيشين در اين بوده كه از تعبير «يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ»-
با تشديد صاد و عين و بهكار بردن «فى»- كوشش براى صُعُود به آسمان را فهميدهاند؛
در صورتىكه اگر اين معنا مقصود بود، بايستى واژه «إلى» را بهجاى «فى» بهكار
مىبرد. ديگر آنكه «يصّعّد»- از نظر لغت- مفهوم «صُعُود» و بالا رفتن نمىدهد،
بلكه كاربرد اين لفظ- از باب تَفَعُّل: «تصعُّد»- براى افاده معناى «بهدشوارى
افتادن» است بهگونهاى كه از شدت احساس سختى، نَفَس در سينه تنگ شود.
در
لغت «تَصَعَّدَ نَفَسُه» بهمعناى «به دشوارى نفس كشيدن، تنگى سينه و احساس درد و
رنج» است. واژههاى «صَعُود» و «صَعَد» بر دامنههاى صعب العبور اطلاق مىشود و
براى هر امر دشوار بسيار سختى بهكار مىرود.
در
سوره جن آمده: «... وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً
صَعَداً؛[1]
... و هركه از ياد پروردگار خود روى گرداند، او را در عقوبتِ دشوارى در مىآورد».
در سوره مدّثّر نيز آمده: «سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً؛[2] او
را به سختترين عقوبتى دچار مىسازم».
ازاينرو
معناى «كَأَنَّما يَصَّعَّدُ فِي السَّماءِ» چنين
مىشود: «او مانند كسى است كه در لايههاى مرتفع جوّ، دچار تنگى نفس و سختى و
دشوارى فراوان شدهاست».
در
واقع كسى كه خدا را از ياد برده- در زندگى- مانند كسى است كه در لايههاى بالايى
جوّ قرار دارد و دستخوش درد و رنج و سختى تنفّس است؛ لذا از اين تعبير بهخوبى
بهدست مىآيد كه اگر كسى در لايههاى فوقانى جوّ، فاقد وسيله