ولى مورد كاربرد با چنان ظرافت و دقت انجام شده كه موجب حيرت اربابان سخن و نكته‌سنجان عرب گرديده است. سخندانان پذيرفته‌اند كه تشبيهات قرآن، متين‌ترين تشبيهاتى است كه در كلام عرب يافت مى‌شود، جامع محاسن نكات بديع و رساترين بيان، در ارائه فنّ ترسيم معانى است.

ابن اثير، اديب بزرگ جهان عرب، درباره تشبيه، آيه‌ «وَ جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِباساً»[1] را مثال مى‌آورد؛ به گفته وى تشبيه شب به لباس به اين جهت است كه تاريكى شب، افراد را از ديد يكديگر پنهان مى‌دارد تا اگر از دشمنى بخواهد بگريزد يا در كمين او بنشيند يا چيزى را از ديد ديگران پنهان دارد، از تاريكى فراگير شب به بهترين شكل بهره ببرد. اين تشبيه از جمله ظرافتهايى است كه تنها قرآن به آن آراسته است و در ديگر كلام منثور و منظوم عرب يافت نمى‌شود ...».[2]

پرسش‌

1. ابعاد اعجاز قرآن را نام ببريد.

2. چه نكاتى در گزينش كلمات و واژه‌هاى قرآن رعايت شده است؟

3. سبك و شيوه بيان قرآن چه امتيازاتى بر سبكهاى متداول دارد؟

4. وحدت موضوعى قرآن به چه معناست؟ آيا بين سوره‌ها تناسب معنوى وجود دارد؟

[1] . نبأ، 10.

[2] . المثل السائر؛ ج 2، ص 135- 133 و 128- 126.