در اينجا به بيان دو نمونه از آيات منسوخه مى‌پردازيم:

آيه نجوى‌

مردم در زمان پيامبر، گاه‌وبيگاه مزاحم اوقات پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌شدند و بيشتر مسائلى را با او در ميان مى‌گذاشتند كه يا در شأن پيامبر صلى الله عليه و آله نبود و يا بسيار ناچيز و گاهى بيهوده بود. از اين‌رو براى اينكه سؤالها محدود شود، دستور آمد تا براى طرح هر سؤال بايد ابتدا مقدارى صدقه داده شود:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛[1] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هرگاه با پيامبر [خدا] گفت‌وگوى محرمانه مى‌كنيد، پيش از گفت‌وگوى محرمانه خود صدقه‌اى تقديم بداريد. اين [كار] براى شما بهتر و پاكيزه‌تر است؛ و اگر چيزى نيافتيد، بدانيد كه خدا آمرزنده‌

[1] . مجادله، 12.