شهادت حبيب بن مظاهر

(1) [لذا] حصين بن تميم [تميمى‌] به طرف [ياران حسين عليه السّلام‌] حمله كرد، و حبيب بن مظاهر [أسدى‌] براى جنگ با او بيرون رفت، [ابتدا حبيب‌] با شمشير به صورت اسب [حصين‌] كوفت و اسب يكباره دست‌هايش را بلند كرد و [حصين‌] بزمين افتاد. يارانش آمدند او را بلند كردند و نجات دادند.

حبيب [با زبان شعر] گفت:

من حبيبم و پدرم مظاهر است، اسب سوار جنگ و نبرد شعله‌ورم، شما در عدّه و عدّه فزونتريد ليك ما از شما باوفاتر و پايدارتريم. ما بر هانى برتر داشته حقانيت‌مان آشكارتر است، از شما باتقواتريم و عذرى براى كسى باقى نگذاشته‌ايم.

و باز [به شعر] مى‌گفت:

سوگند مى‌خورم اگر ما به تعداد شما يا نصف شما بوديم، گروه گروه پشت كرده مى‌گريختند. اى بدترين قوم در حسب و نسب! جنگ سختى كرد، مردى از بنى تميم كه بديل بن صريم خوانده مى‌شد، به طرفش حمله كرد و با نيزه به او زد كه منجر به زمين افتادنش شد. [حبيب‌] رفت تا برخيزد كه حصين بن تميم [تميمى‌] با شمشير بر سرش كوبيد و [حبيب بار ديگر] به زمين افتاد آنگاه آن مرد تميمى نزدش رفت و سرش را جدا نمود.[1] كشته شدن [حبيب‌] حسين [عليه السّلام‌] را در هم شكست؛ فرمود: جان خود و يارانم را به حساب خدا مى‌گذارم.[2]

شهادت حرّ بن يزيد رياحى‌

(2) حرّ [به ميدان‌] آمد و شروع به رجز خواندن كرد مى‌گفت: من حرّ مهمان‌نوازم كه‌

[1] تاريخ طبرى، 5/ 439 و 440، ادامه خبر سليمان بن أبى راشد.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 440، به نقل از أبى مخنف از محمد بن قيس.