آى أهل كوفه! فرمانبردارى و اتحادتان را حفظ كنيد، و در كشتن كسى كه از دين بيرون رفته و با امام [خويش، يزيد] مخالفت ورزيده شك نكنيد! حسين [عليه السّلام‌] به او فرمود: آى عمرو بن حجّاج! مردم را عليه من تحريك مى‌كنى؟! آيا ما از دين خارج شده‌ايم و شما بر دين ثابت [قدم‌] مانده‌ايد؟! و الله هرگاه قبض روح شويد و با اين اعمالتان بميريد مى‌فهميد كداميك از ما از دين خارج شده و چه كسى براى گداخته شدن در آتش سزاوارتر است! آنگاه عمرو بن حجّاج از جناح راست سپاه عمر بن سعد، از ناحيه فرات به طرف حسين [عليه السّلام‌] حمله كرد آنها ساعتى زد و خورد كردند. و [جمعى از ياران حسين عليه السّلام‌] بر زمين افتادند [و شهيد شدند![1]]

شهادت مسلم بن عوسجة

(1) هنگامى كه عبد الرحمن بجلى و مسلم بن عبد الله ضبّابى [از اصحاب عمرو بن حجّاج، مسلم بن عوسجه را كشتند] ياران عمرو بن حجاج فرياد زدند: مسلم بن عوسجه أسدى را كشتيم! بعد عمرو بن حجّاج و همراهانش برگشتند و گرد و غبار فرو نشست ناگاه [اصحاب حسين عليه السّلام‌] ديدند مسلم بن عوسجه بر زمين افتاده است. حسين [عليه السّلام‌] به طرف [مسلم‌] رفت او نفس‌هاى آخرش را مى‌زد، فرمود: اى مسلم بن عوسجه پروردگارت تو را رحمت كند. «فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‌ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا[2]»، «برخى از آنان به عهد خويش وفا كرده و برخى به انتظار [شهادت‌] نشسته‌اند، و از عهد خويش دست برنداشته‌اند» حبيب بن مظاهر نزديك [مسلم‌] آمد و گفت: از دست رفتن تو برايم سخت است‌

[1] تاريخ طبرى، 5/ 435، به نقل از أبى مخنف از حسين بن عقبه مرادى از زبيدى.

[2] احزاب/ 23.