جدا شده؛ و راه راست و چپ را پيش گرفتند، [تنها] در ميان اصحابش آنهايى كه از مدينه با او آمده بودند باقى ماندند! علت [اين جدايى‌] اين بود كه اعرابى كه به دنبال حضرت آمده بودند گمان مى‌كردند او به شهرى مى‌رود كه اطاعت‌پذيرى و فرمانبردارى اهالى آن شهر از او حتمى است، لذا [حسين عليه السّلام‌] نپذيرفت آنها با او بيايند مگر اينكه بدانند بر چه جايى قدم مى‌نهند، وقتى جريان برايشان بيان شد كسى همراه [حسين عليه السّلام‌] نماند مگر آنهايى كه قصد يارى و مرگ در كنار او را داشته‌اند! سپس سحرگاهان به جوانانش دستور داد، آب زيادى برداشتند، حركت كردند.[1]

بطن العقبه‌[2] [تقاضاى بازگشت دوستان از امام حسين عليه السّلام‌]

(1) [امام حسين عليه السّلام‌] وقتى به بطن العقبه رسيد، در آنجا فرود آمد [و يك نفر از بنى عكرمه از او چنين در خواست كرد] تو را به خدا قسم مى‌دهم كه برگردى، و الله قدم نمى‌گذارى مگر بر سر نيزه‌ها و لبه شمشيرها، اگر آنها كه دنبالت فرستادند بار جنگ را از شما مى‌گرفتند و شرائط و امور را برايتان مهيا مى‌كردند و بعد شما بر آنها وارد مى‌شدى اين يك حرفى بود، أمّا با اين حالى كه شما ذكر مى‌كنى من صلاح نمى‌دانم شما دست به اين كار بزنى! [حضرت‌] فرمود: اى بنده خدا! اينها بر من پوشيده نيست، نظر مدبّرانه همان است كه تو بدان رسيدى، لكن خدا در كار خويش مغلوب نمى‌شود! سپس از آنجا حركت كرد.[3]

[1] تاريخ طبرى، 5/ 398، به نقل از أبى مخنف از أبو بكر بن عياش از شخص نامعلوم ديگر و ارشاد شيخ مفيد، 2/ 75 و 76، با اندكى تغيير.

[2] براى كسى كه مى‌خواهد به مكه برود، منزلى است بعد از واقصه و قبل از قاع.

[3] تاريخ طبرى، 5/ 399، به نقل از أبى مخنف از لوذان و ارشاد شيخ مفيد، 2/ 76، با كمى تغيير.