اهل هندسه مى‌گويند؛ خورشيد صد و هفتاد مرتبه بزرگتر از زمين است.

اين همه اختلاف نظر در باره خورشيد نشان آن است كه اينان هنوز به كنه و حقيقت آن دست نيافته‌اند.

حال كه خورشيد با آنكه چشم، آن را مى‌بيند، عقلها از دريافتن حقيقت آن عاجز است، چگونه است موجودى كه لطيفتر از آن است كه در حس و وهم آيد؟

اگر بگويند: چرا پوشيده شده است؟

پاسخ داده مى‌شود: مقصود ما اين نيست كه با كمك چيزى خود را پوشانيده و مانند مردم است كه خود را در پشت در و ديوار مخفى مى‌كنند، بلكه مقصود ما آن است كه: او آنقدر لطيف است كه اوهام آفرينش به آن نمى‌رسد؛ چنان كه «نفس» كه يكى از آفريدگان اوست چنين است و نمى‌توان آن را مشاهده كرد.

اگر بگويند: او- كه بسيار برتر از اين گفته‌هاست- چرا لطيف است؟ اين سخنى نادرست است؛ زيرا كسى كه آفرينشگر همه چيز است بايد با همه آنها متفاوت و متباين باشد و از همه آنها برتر باشد. براستى كه او منزه و والاتر از پندار خيالپردازان است.

[شناخت او به چهار صورت است‌]

اگر بگويند: چگونه مى‌شود كه با همه چيز مباين و از همه چيز برتر باشد؟

در پاسخ گفته مى‌شود: شناخت حق چهار صورت دارد:

1- بررسى شود كه آيا موجود است و يا نيست.

2- ذات و جوهر او شناخته شود.