سختى مى‌افتادند و برخى چيزها در سرزمينى ناياب و يا كمياب مى‌شد.

[ويژگيهاى گياهان دارويى‌]

در گياهان دارويى و اينكه هر كدام در تهيه دارويى خاص به كار مى‌روند بينديش: يكى مانند «شاه تره» در عروق، اعماق و مفاصل بدن فرو مى‌رود و مواد زايد و سنگين را دفع مى‌كند، يكى ديگر چون: «أفتيمون» مواد سودايى را از بدن مى‌كشد، ديگرى چون «سكبينه» ورمها و همانند آنها را بر مى‌دارد و ...

چه كسى اين مصالح را در اين آفريده‌ها آفريده است؟ و چه كسى مردم را نسبت به آنها آگاه كرد جز آنكه آنها را پديد آورد؟ و چنان كه برخى پنداشته‌اند، كجا مى‌توان تصادفى و اتفاقى به اين ويژگيها پى برد؟

در واقع با ذهن و انديشه و ذكاوت و تجربه‌آموزى‌اى كه به انسان عنايت شده او مى‌تواند به آنها پى ببرد.

حيوانات چگونه از برخى از ويژگيهاى درمانى گياهان آگاهند و برخى از درندگان، زخم خود را با گياهى دارويى درمان مى‌كنند و پرنده‌اى با حقنه كردن، يبوست خود را درمان مى‌نمايد و ديگر موارد [ى كه حيوانات از گياهان دارويى استفاده مى‌كنند]؟

چه بسا [در آغاز] در گياهانى كه در دشت و صحرا مى‌رويد ترديد كنى و بگويى در اين مناطق كه انسانى زندگى نمى‌كند اين داروها زايدند و به كار نمى‌آيند در حالى كه چنين نيست، شاخ و برگشان غذاى حيوانات، دانه‌ها براى پرندگان، چوبهاى خشك براى استفاده انسان است و آدمى از بسيارى از آنها در درمان و معالجه استفاده مى‌كند.

همچنين از بعضى براى دباغى پوستها، از بعضى براى رنگ آميزى اشياء و ... استفاده مى‌شود.